A evolución das emisións dos diferentes Gases de Efecto Invernadoiro (GEI) ten sido desigual ao longo do período 1990-2020.
As emisións de dióxido de carbono (CO2), ligadas case en exclusiva ao uso de enerxía fósil (o inventario oficial non inclúe as orixinadas pola queima de biomasa), diminuíron en 10,2 millóns de toneladas desde 1990 (-42,5%). A substitución da electricidade procedente do carbón por electricidade renovábel é a causa principal desta baixada.
Alén das de CO2, só se reduciron as emisións dos perfluorocarbonos (PFCs). A diminución foi case total, atinxindo o -97% (-940.012 toneladas de CO2 eq). Debeuse á redución das emisións na produción de aluminio como resultado de melloras tecnolóxicas. A maior parte desta baixada aconteceu entre 1997 e 2001.
Pola contra, as emisións dos hidrofluorocarbonos (HFCs) foron as que máis medraron en termos relativos. Comezaron a usarse en 1995 como substitutos de substancias prexudiciais para a capa de ozono en refrixeración e aire acondicionado. En 2007-2014, as emisións acadaron un teito de 900.000-1.000.000 de toneladas de CO2 eq. A entrada en vigor en 2015 dun imposto estatal aos gases fluorados (Lei 16/2013, de 29 de outubro), que desincentiva os de maior impacto climático e mellora o mantemento e recuperación dos gases nos equipamentos existentes, induciu unha caída brusca das emisións, que continuaron a diminuír nos anos seguintes. Hoxe sitúanse perto das 300.000 toneladas.
As emisións do hexafluoruro de xofre (SF6) multiplicáronse por máis de tres desde 1990, mais a súa contía é moi pequena (17.463 toneladas de CO2 eq en 2020). Úsase sobre todo como illante en equipamentos eléctricos.
O metano (CH4) é o GEI cuxas emisións medraron máis en termos absolutos con respecto a 1990. Acrecentáronse en 285.125 toneladas de CO2 eq (+10%). Foi por causa do incremento das emisións do gado vacún (fermentación entérica), pois as asociadas ao tratamento de residuos baixaron e as ligadas ao uso de enerxía fósil medraron nunha porcentaxe similar mais son de contía moi inferior.
A agricultura e a gandaría tamén é a fonte principal das emisións de óxido nitroso (N2O), que se incrementaron en 141.380 toneladas de CO2 eq (+12,1%) en relación a 1990. Case todo este aumento asóciase á produción agrogandeira. No uso de enerxía fósil e na xestión de residuos baixaron as emisións.
A diferente evolución das emisións fixo que o peso cada gas nas emisións totais variase significativamente entre 1990 e 2010. Así, o CO2 pasou de representar un 83% das emisións en 1990 a un 74% en 2020. Mentres tanto, o peso do CH4 medrou dun 10 a un 17% e o do N2O dun 4 a un 7%.
(Actualización: xuño de 2022).
Unidades
CO2 equivalente (CO2eq), que ten en conta a capacidade de xerar quecemento global de todos os GEI considerados, en relación ao principal deles, o CO2.
Porcentaxe de cada gas de invernadoiro sobre as emisións totais (%).
Notas
Os gases considerados son aqueles incluídos no inventario estatal de gases de efecto invernadoiro, elaborado conforme á Convención Marco das Nacións Unidas sobre cambio climático.
Non se inclúen as emisións do transporte aéreo e marítimo internacionais, nin as de CO2 derivadas da queima de biomasa, por non se incluíren no inventario oficial de emisións. Tampouco as emisións vencelladas aos cambios de uso do solo e á silvicultura, por non figuraren nos datos para Galicia facilitados polo Ministerio para a Transición Ecolóxica.
Fonte
Táboa coa desagregación territorial para Galicia do Inventario español gases de efecto Invernadoiro (Serie 1990-2020). Ministerio para a Transición Ecolóxica.
OGACLI 